Hiršir į lakkskóm

Jólastund sunndagaskólans og Fylkis og jólaball 9. desmber 2007 018Mikiš óskaplega var ég fķnn.  Spariklęddur og vatnsgreiddur žar sem ég gekk įkvešnum skrefum ķ snjónum ķ skólann um hįdegisbiliš meš spariskóna ķ plastpoka žvķ ekki mįttu žeir verša óhreinir.  Litla coca cola glerflösku og smįkökur sem mamma hafši bakaš og ekki innsiglaš ķ litrķk smįkökubox og dżršin opinberuš seint į ašfangadagskvöld.  Ég var einungis meš sżnishorn af žeirri dżrš  ķ nestiboxinu. Žegar ķ skólann var komiš, sem bśiš var aš skreyta hįtt og lįgt meš mśsarstigum sem lišušust um alla ganga og ekki sé talaš um kennslustofurnar sem viš krakkarnir höfšum lagt mikla vinnu ķ aš skreyta dagana į undan.   Kom ég fyrir litlum pakka hjį hinum litlu pökkunum sem bekkjasystkini mķn höfšu komiš fyrir og įttu fleiri eftir bęttast viš.  Framundan voru pakkaskipti og ekki spillti fyrir aš žau skólalsystkini sem ekki voru ķ sama bekk og ég voru gręn af öfund, žvķ ekki var sami hįttur hafšur į ķ žeirra bekk.Eftirvęntingin skein śr andliti okkar allra žótt viš geršum okkar besta aš vera ekki eins og litlu börnin ķ sjö įra bekk sem skottušust um alla ganga eins og upptrekkt vélmenni ekki ósvipaš žvķ sem ég hafši fengiš ķ jólagjöf įrinu įšur og endaši sķna daga nokkrum dögum sķšar žegar eldri bręšur mķnir vildu sjį hvernig vęri aš sprengja upp upptrekkt vélmenni og žeir létu verša af žvķ. Dagurinn sem viš bekkjarsystkinin ķ sjötta bekk VD höfšum horft til aš okkur fannst nķtjįn hundruš eitthvaš įr frį haustinu žegar viš byrjušum ķ sjötta bekk var runninn upp žaš var komiš aš litlu jólunum ķ skólanum.  Skólinn allur var meš öšrum blę žann daginn.  Ekki bara vegna skreytinganna heldur var andrśmsloftiš mettaš eftirvęntingu okkar allra.   Jafnvel gangavöršurinn brosti og bauš hįtķšlega góšan dag.  Hįpunktur dagsins var leiksżningin sem minn bekkur hafši veg og vanda aš žvķ aš viš gengum inn ķ žį hefš aš ellefu įra bekkirnir sęu um skemmtiatrišin į litlu jólum skólans.   Leikritiš hét "Jólastjarna" ég lék einn af hiršingjunum.  Eftir hįvęrt uppklapp ęstra ašdįenda į leiksżningunni og blķstur žeirra sem žaš kunnu spurši einn įhorfandinn mig baksvišs žegar ég var aš žvo af mér leikhśsmeikiš sem ég ótępilega hafši boriš į andlitiš.  Spurši mig “afhverju ég hafi veriš ķ spariskónum ķ leikritinu.”  Ég man ekki hverju ég svaraši en ég man hvaš žessi einhver sagši meš alvöružrungni röddu:  "Ég er nęstum viss aš svona skór; og benti į svörtu lakkskóna mķna,  voru ekki til žegar jésś fęddist."  Meš öšrum oršum žaš var ķ skjön viš raunveruleikann aš vera ķ spariskóm ķ leikriti sem įtti aš gerast fyrir 19 hundruš eitthvaš įrum įšur.  Sem aftur leišir hugan aš žvķ svo vikiš sé aš rétttrśnaši sķšustu missera aš ég held lķka; reyndar held ég žaš ekki, aš engillinn sem birtist hiršunum į Betlehemsvöllum foršum daga hafi heldur ekki hangiš ķ bandi meš skelfingarsvip, žvķ honum – englinum ķ leikritinu foršum daga lįšist aš lįta vita aš hann engillin sjįlfur vęri lofthręddur, hangandi yfir leiksvišinu hįlfa sżninguna.   Segir ķ jólsgušspjallinu aš hiršarnir hafi veriš skelfdir mjög.  Viš hiršingjarnir vorum mjög sannfęrandi ķ žeim hluta leikritisins, foršum daga hafa žeir ekki haft įhyggjur af žvķ aš engillinn sį dytti ofan į žį meš tilheyrandi meišingum eins og viš hiršingjarnir į leiksviši austurbęjarskólans og ekki sé talaš um  vitringana og forelda Jesś og ekki mį gleyma honum Mįsa hśsverši sem hélt lofthrędda englinum į lofti eina stundina uppi viš rjįfur og į nęsta augnabliki frķu falli ķ įttina aš óttaslegnum hiršingjum sem lįu į svišinu  og einn žeirra ķ lakkskóm meš skelfingarsvip.  Engillinn kom ekki upp orši, einungis įmótlegt vęl žess sem vildi vera eitthvaš allt annaš en engill.En samt ķ  minningunni var örugglega jafn mikil hįtišleiki yfir atburšinum į leiksviši hįtķšarsals austurbęjarskólans og fyrir rśmum tvö žśsund įrum sķšar sem viš erum kölluš saman til aš minnast.Til žessa hįtķšleika var nś fyrir stundu hringt öllum kirkjuklukkum landsins og aš ekki sé talaš um veröld alla.  Viš erum ekkert spurš og engin athugasemd gerš meš žaš hvort viš erum berfętt fįtęktar eša skķnandi pśssušum spariskóm rķkidęmis.  Viš komust žangaš sem viš erum kölluš til aš vera į kvöldi sem žessu – ašfangadagskvöldi.  Į helgri hįtķš sem engin orš af munni manneskju getur fangaš svo vel fari.  Žaš er nefnilega svo į kvöldi sem žessu eigum viš aš leggja viš hlustir.  Hlżša į rödd engilsins aš viš žurfum ekki vera hrędd, viš žurfum ekki aš óttast en samt erum viš žaš ķ svo mörgu ķ kvöld.  Hiršarnir óttušust žaš sem žeir sįu rjśfa kyrrlįta nóttina meš sķnu flauelsmjśka myrkri ašeins snarkiš ķ eldinum talaši innķ nóttina sem varš aldrei söm aftur.  Žaš var eitthvaš sem truflaši, eitthvaš sem įtti ekki aš gerast en geršist samt.   Til žessa einhvers er mér, žér og žķnum kirkjugestur góšur bošiš til aš vera žįtttakandi.  Žaš er ekki bankaš į öxlina į žér og sagt viš žig.  “Ég er viss um… aš žetta hafi ekki veriš svona žegar atburšir žeir sem viš minnumst geršust.  Žrįtt fyrir aš viš reynum eftir mętti aš hafa sama hįtt į ķ jólaundirbśningnum og jólahaldinu sjįlfu žį er žaš aldrei žaš sama hvernig sem viš reynum.

Einhverjum kann aš žykja žaš smįvęgilegt en žaš er žaš alls ekki ķ huga žess sem žessi ótti hefur tekiš sér bólfestu hjį.

Jólin, jóhįtķšin er stórfengleg, talar til okkar, snertir okkur hvernig sem įstatt er fyrir okkur.  Viš lķtum viš og leggjum viš hlustir.  Leggjum frį okkur amstur og hversdagsleika dagana.  

Myrkriš var yfir og allt um kring žegar frelsari heimsins, ljós heimsins fęddist ķ lįgreistu fjįrhśsi og lagšur var ķ jötu eins og jólagušspjall Lśkasar greinir frį.  Heimurinn varš ekki samur aftur.  Žaš er žessi kennd sem grķpur okkur į jólum. 


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Athugasemdir

1 Smįmynd: Greta Björg Ślfsdóttir

Yndisleg prédikun og gaman aš lesa žetta. Žakka žér kęrlega fyrir.

Greta Björg Ślfsdóttir, 27.12.2007 kl. 16:43

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband