Snyrtivörur karla

Var að koma heim eftir ferð til Svíðþjóðar og Ungverjaland.  Við hjónin dvöldumst nokkra daga í Debrecen þar sem elsti sonur okkar stundar læknanám.  Debrecen er borg sem kemur skemmtilega á óvart.  Það var nú ekki það sem ég ætlaði að tala um.  Ég eins og yfirskriftin segir til um ætla aðeins að ræða um snyrtivörur karla.

Sú var tíðin að framleiðendur snyrtivara beindu nær einvörðungu sjónum sínum að kvenþjóðinni.  Ég komst að því í sumar að það hefur nú aldeilis breyst.  Það sem meira að það hefur algjörlega farið framhjá mér og engin haft fyrir því að segja mér frá því fyrr en í sumar sem leið.  Það kom upp í hugan minn þegar ég var staddur núna um daginn í Fríhöfninni í flugstöð Leibba.   Fyrr í sumar fór fjölskyldan sem telur mig konu mína foreldra hennar og tvo syni sem eftir eru á heimilinu sá eldir 16 ára og sá yngri 13 ára.  Þar sem ég stend fyrir framan hilluna sem geymir rakspírann kemur sá eldri (miðstrákurinn) og segir við mig "hvort ég ætli bara að kaupa rakspíra."  Einhvers annars hugar segi ég "jú kannski raksápu og Gillette rakblöð og svitalyktareyði.  Þar með var upp talið hjá mér hvað snyrtivörur karla áhrærir. 

"Komdu" sagði hann.  "Sjáðu hérna."  Áður en ég vissi stóð ég ásamt mínum 16 ára strák og horfði væntanlega tómum augum á marga hillumetra af snyrttúpum og flöskum og spurði eins og fáviti - "já hvað."  "Afhverju færðu þér ekki svona" sagði stráksi og rétti mér kremtúpu.  "Hvað er þetta."  "Þetta er fyrir augun" sagði strákur.  "Á maður að setja þetta á augun."  "Nei auðvitað ekki, þú átt að setja þetta undir augun."  "Til  hvers" spurði ég og las á merkimiða túpunnar.  Strákur var ekki lengi að svara, "til að fríska upp á augun og kringum þau."  Áður en ég áttaði mig fullkomlega var ég komin í röð fyrir aftan aðra snyrtivörukaupendur (konur og einstaka karl að gleðja sína heittelskuðu) með fullt fangið af snyrtivörum fyrir karla.  Ég er enn ekki búin að átta mig á nokkrum mánuðum seinna hvaða hlutverki þau gegna.  Ég trúi því allveg að þau hljóta að gera mig fallegri en ég er.  Útlitið má alltaf bæta og það vita snyrtivöruframleiðendur.  Skrítið hvað þeir hafa verið lengi að fatta það eða er það ég sem hef ekki enn fattað hlutina eins og þeir eru.  Það er allavega álit sonar míns þegar ég borgaði fyrir vörurnar og sagði sem svo að þetta væri ekki handa mér.  Afgreiðslumanninum var slétt sama.